Hebben we thuis een bliksemafleider nodig?

Mensen sterven. Dat is een axioma. Maar weet je de kans dat je sterft, bijvoorbeeld een hartziekte? Nou, best hoog eigenlijk, is 1 op 5. Van kanker? 1 op 7. Van een ongeval met letsel 1 op 36.Air reisongeval? 1 op 20.000. Een blikseminslag… ..? 1 op 83.930. Verberg inderdaad zeer, maar de situatie verandert wanneer het om huizen gaat. Ik heb gemerkt dat elk jaar 1 van de 200 huizen door een bliksem wordt getroffen. Het is dus geen grap om uit te zoeken of uw huis door een bliksemafleider moet worden beschermd of niet.

Er is vooruitgang geboekt met betrekking tot het ontwerp van de bliksemafleider. Elk jaar gaan de communicatie-, energie- en beveiligingstechnologieën vooruit in de zin van verbetering van het gebruik en de voordelen die naast elkaar bestaan bij het bouwen van installaties en hoe we ons eraan moeten aanpassen.

De Spaanse bouwvoorschriften dwongen ons architecten om een onderzoek uit te voeren naar de behoeften aan bliksembeveiliging op elk ontworpen gebouw of huis om de werkelijke behoefte aan bescherming van het betreffende gebouw te leren kennen. In de meeste gevallen is de behoefte aan een bliksembeveiliging niet vereist, volgens onze berekeningen, dus het is niet nodig om bliksemafleiders op het dak te plaatsen als een middel van bescherming.

Een bliksemafleider geplaatst op een mast aan de bovenkant van de
gebouw.
De meest gebruikelijke en bekende systemen voor bliksembeveiliging zijn de eenvoudige "Franklin-bliksemafleiders", een bliksemafleider die op een mast bovenaan het gebouw wordt geplaatst. Door deze gadgets te plaatsen, wordt het hele gebouw getransformeerd in een mogelijk punt van blikseminslag, is het werkingsprincipe van ioniserende systemen (Franklin-bliksemafleiders), wordt de staaf opgewonden en trekt bliksem die naar de aarde wordt geleid door kale aardedraden.

Het probleem met dit systeem is niet dat het bliksemafleidingssysteem al dan niet werkt, het probleem is dat de koppen van de staaf niet in staat zijn om elk type bliksem of zijn intensiteit te herkennen of te onderscheiden, en de intensiteit kan veel variëren, het kan variëren van 5 tot 350.000 ampère.

Een oude technologie niet zonder problemen.
Onderdeel van dit beveiligingssysteem, het ioniserende type, wordt het Franklin-systeem genoemd, een oude technologie die nog steeds te vinden is in daken en die naast de installatie van radio- en televisieantennes in de vorm van antennes, in energieproductiesystemen in de vorm van zonne-energie bestaat of fotovoltaïsche panelen.

Wanneer bliksem op deze bliksemafleiders valt, is het onmogelijk om te voorspellen wat er zal gebeuren, want afhankelijk van de hoeveelheid uitgestoten energie zullen de versterkers in microseconden naar de grond lopen, de metalen geleidende elementen volgen van de koperen kop en de draadgeleider naar de grond, maar als het systeem niet groot genoeg was als energietransporteur, loopt het gebouw gevaar door de hoogspanning die er doorheen gaat en niet in staat is om vernietiging van gevoelige elektronische apparatuur, door inductie of overspanning in de elektrische stroom te voorkomen datanetwerken, inclusief stroomretour via de aarding en neutrale polen. Overstroom van elektriciteit kan van buitenaf in de elektrische installatie van het gebouw springen.

De Spaanse elektrotechnische voorschriften voor laagspanning verbieden indirect deze Franklin-bliksemafleidertechnologieën, door openlijk de gevaarlijke stromen in kale draden te beperken en elk systeem te verbieden dat een buitenbereik elektromagnetisch effect mogelijk maakte. Het verbiedt zelfs de mogelijkheid dat door de aardpolen spanningen verschijnen die het leven van mensen in gevaar kunnen brengen.

Nieuwe methoden voor bliksembeveiliging worden nu gebruikt om de vorming van bliksemvorming op het gebouw dat geacht wordt te beschermen te voorkomen. In de technische literatuur worden ze meestal "niet-conventionele systemen" genoemd.

Een paraplu die het gebouw beschermt tegen de val van bliksem.
De basiskenmerken van deze systemen omvatten een systeem van overdracht van lading (CTS), door de elektrostatische lading over te dragen voordat de bliksemvorming het fenomeen van ionisatie of corona opheft. Met andere woorden, maak een paraplu die het gebouw beschermt tegen de val van bliksem.

De bliksemafleiderkop bestaat uit twee aluminiumelektroden gescheiden door een diëlektrische isolator, allemaal ondersteund door een kleine roestvrijstalen mast. De vorm is sferisch en het systeem is in serie geschakeld met de eigen aarding om de elektrostatische lading naar de aarde over te dragen om opwinding en directe impact van de bliksemschicht te voorkomen.

Het werkingsprincipe berust in wezen op het naar aarde geleiden van het potentiaalverschil tussen de wolk en de kop van de bliksemafleider, de installatie duwt eerst omhoog, door de kale aardedraad; de spanning die wordt gegenereerd door de onweersbui naar het hoogste punt van de installatie, tijdens het stormproces worden hoogspanningsvelden gegenereerd die zijn geconcentreerd in de onderste elektrode (kathode), vanuit een grootte van het elektrische veld, de bovenste elektrode ( anode) die tegengestelde ladingen aantrekken om het interne potentiaalverschil van de kop te compenseren, tijdens het overdrachtsproces vindt de stroom van stroom tussen de anode en de kathode plaats in de binnenkant van de bliksemafleider, dit natuurlijke proces annuleert het effect "Kroon" aan de buitenkant van de bliksemafleider.